วันนี้หลังจากอ่านหนังสือBoomerageที่เขียนโดยMichael Lewisจบ ก็เกิดความคิดว่าน่าจะเขียนอะไรบางอย่างไว้เตือนตัวเองถึงความรู้ที่สำคัญที่ได้จากหนังสือเล่มนี้สักหน่อย หลังจากอ่านจบ พบว่าปัญหาเศรษฐกิจที่โลกเรากำลังเผชิญอยู่นี้ส่วนหนึ่งเกิดจากการเอาเงินกู้ระยะสั้นมาใช้ในการลงทุนระยะยาว
ใครเรียนทางด้านการเงินมาก็คงรู้ว่ามันละเมิดกฏพื้นฐานของวิชาการเงินเบื้องต้น พื้นฐานง่ายๆที่นักการเงินทุกคนต้องรู้เลยทีเดียว มันเป็นกฎต้องห้ามแบบbasicที่ผู้เขียนขอเรียกว่าFinance for Dummiesเลยแล้วกัน แต่จุ๊ๆ..รู้ไหมว่าที่ประเทศไทยต้องเผชิญกับวิกฤตต้มยำกุ้งก็เพราะเรื่องนี้เหมือนกัน นักลงทุนไทยในสมัยนั้นเอาเงินกู้ระยะสั้นราคาถูกจากต่างประเทศมาลงทุนระยะยาว อ่านมาถึงตรงนี้แล้วงงไหมว่าบทเรียนเคยมีอยู่แล้ว ตัวอย่างจริงแบบเจ็บจริงก็มีให้เรียนรู้แล้ว ทำไมประเทศในยุโรปยังผิดซ้ำ เพราะความโลภไงหล่ะพี่น้อง ความโลภตัวเดียวทำลายล้างทุกอย่าง
มาหาข้อแก้ต่างให้กับมวลมนุษยชาติกันหน่อย บางทีอาจจะไม่ใช่แค่ความโลภอย่างเดียวก็ได้ บางทีมนุษย์เราอาจจะถูกสร้างมาให้เป็นแบบนี้ ดร.ปีเตอร์ วายโบลว์ได้ทำการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับพฤติกรรมของมนุษย์ได้บอกไว้ว่า"เมื่อมนุษย์เผชิญหน้ากับความขาดแคลน สิ่งเย้ายวนตรงหน้าก็ยากเกินกว่าจะห้ามใจ" ดร.วายโบลว์ได้ยกตัวอย่างถึงคนที่กำลังอดอาหารและเจอเค้กชอคโกแลตตรงหน้า เมื่ออดอยากมานาน ความรู้สึกว่าการกินเค้กชอคโกแลตเป็นเรื่องผิดก็หายไป หรือพูดได้อีกอย่างหนึ่งว่ามนุษย์จะสูญเสียความควบคุมตนเองและยินยอมที่จะแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ระยะยาวไปเพื่อผลประโยชน์ระยะสั้น ถ้าถึงตรงนี้ผู้อ่านคงเริ่มงงว่าเรื่องนี้มาเกี่ยวอะไรด้วยกับความวิบัติทางเศรษฐกิจที่คนทั่วโลกเผชิญอยู่นี้
ลองมองย้อนกลับไปที่การเอาเงินกู้ระยะสั้นมาใช้ในการลงทุนระยะยาว ใช่!! มนุษย์การเงินรู้ว่ามันผิด แต่เงินที่กองตรงหน้าผลประโยชน์มหาศาลที่จะได้รับในตอนนี้มันบังตาไปหมด ประกอบด้วยเศรษฐกิจกำลังบูมด้วยก็เลยคิดเข้าข้างตัวเองว่าไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวโครงการนี้เสร็จมันจะขายดีเป็นเทน้ำเทท่าและเราจะหาเงินมาใช้เจ้าหนี้ได้อย่างรวดเร็ว ตัวอย่างนี้อาจจะยังไม่ชัดเจน เอาใกล้ตัวเข้ามาหน่อยดีกว่า รู้ไหมว่ากรีซกำลังล้มละลายเพราะอะไร เพราะการใช้จ่ายเกินตัวและการจัดเก็บภาษีไม่ได้ ตอนนี้ผู้อ่านคงยังงงว่าการใช้การเกินตัวในภาครัฐหมายถึงอะไร ลองมองภาพอย่างนี้ว่าถ้ารัฐช่วยคุณทุกอย่าง ให้ค่าจ้างคุณแพงๆ จะซื้อหาอะไรก็เข้ามาช่วยจ่ายให้ มันดีใช่ไหมหล่ะ แต่คุณเคยเฉลียวใจคิดสักนิดไหมว่ารัฐเอาเงินมาจากไหน ใช่แล้ว!!..ภาษีที่คุณจ่ายไป รัฐจ่ายให้คุณเพียบเลยแต่เก็บภาษีไม่ได้ แน่นอนเลยคำว่าเจ๊งรออยู่ข้างหน้า ปัญหาของกรีซมันเป็นอย่างนั้น รัฐช่วยเพียบเพราะนโยบายประชานิยมแต่เก็บภาษีไม่ได้เพราะคนกรีซชอบเลี่ยงภาษีมันก็ต้องเจ๊งแน่นอน คราวนี้กลับไปที่เค้กชอคโกแลตของเรา เอาตัวอย่างนั้นมาประยุกต์ใช้กับเรื่องนี้เราพอจะได้ideaว่าทำไมรัฐที่รู้ทั้งรู้ว่านโยบายลด แลก แจก แถมจะทำให้เกิดผลเสียในอนาคตยังคงยืนกรานที่จะทำต่อไป เหตุผลก็คือรัฐถูกบริหารด้วยสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน คนเรามีความโลภ ก็เมื่อนโยบายประชานิยมทำให้ฉันชนะเลือกตั้ง ทำให้ฉันมีอำนาจ ทำให้ฉันและพรรคพวกอิ่มหมีพลีมันไปได้อีกสักห้าปี ถ้าเศรษฐกิจมันจะแย่ในอีกสิบปีข้างหน้าก็ช่างมันเถอะ เพราะป่านนั้นฉันและพรรคพวกก็โกยเงินไปได้เยอะจนเศรษฐกิจจะพังแต่ฉันก็มีปัญญาซื้อข้าวของที่ราคาแพงขึ้น คราวนี้มามองส่วนประชาชนกันบ้าง ประชาชนก็เหมือนกัน เอาน่า..ฉันรู้ว่าถ้าฉันไม่จ่ายภาษี ประเทศจะไม่มีเงินไปพัฒนาประเทศ แต่ถ้าฉันเลี่ยงที่จะจ่ายภาษีได้ เงินส่วนที่ฉันไม่ต้องเสียภาษีนี้ ฉันเอาไปส่งค่าเทอมลูกได้สบาย ฉันไม่เสียภาษีสักคน ประเทศก็ยังอยู่ได้ดี ขอฉันเอาเงินส่วนนี้ไปแก้ขัดปัญหาชักหน้าไม่ถึงหลังในครอบครัวของฉันในวันนี้ก่อนแล้วกันนะ เรื่องอนาคตของประเทศในวันข้างหน้ามันยังไกลไป แต่ที่รู้วันนี้คือถ้าฉันต้องเอาเงินก้อนนี้ไปเสียภาษีลูกฉันอาจจะไม่ได้เรียน จากตัวอย่างนี้จะเห็นได้ชัดเลยว่าทั้งผู้บริหารรัฐและประชาชนต่างยินยอมสูญเสียที่จะสละประโยชน์ระยะยาวเพื่อผลประโยชน์ระยะสั้น อาจจะด้วยเหตุผลว่าหายนะที่จะเกิดในวันข้างหน้ามันยังเห็นภาพไม่ชัดเท่าความซวยที่จะเกิด ณ ตอนนี้ก็เป็นได้ นี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นกับกรีซ รัฐมีรายจ่ายท่วมหัวจากนโยบายประชานิยม แต่จัดเก็บภาษีไม่ได้ คนที่เสียภาษีในกรีซคือคนที่ทำงานบริษัทเท่านั้นเพราะมันต้องหัก ณ ที่จ่าย ส่วนคนอื่นๆที่เสียภาษีก็ไม่ได้เสียภาษีเต็มจำนวน ต่างก็เลี่ยงภาษีกันทั้งนั้นแล้วถ้าสรรพากรรู้เข้าก็แค่ให้สินบนมันก็จบเรื่อง อ่านมาถึงตรงนี้ผู้อ่านรู้สึกหรือยังว่าปัญหาของกรีซมันใกล้ตัวกว่าที่เราคิด สังคมกรีซมันคล้ายๆสังคมของใครหว่า??
ติดตามอัพเดทอื่นๆได้ที่ http://www.facebook.com/pages/Zinnia-B-trader/418152871578133?ref=hl
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น