หลังจากเราเรียนรู้เรื่องNeoliberalismกันแล้ว ถึงเวลาที่จะเรียนรู้เครื่องมือสำคัญของNeoliberalismที่ใช้ยึดครองทรัพย์สินของประเทศหนึ่งๆนั่นคือShock Therapy
มาดูความหมายของเครื่องมือนี้กันก่อน Shock therapyเป็นเครื่องมือที่IMFใช้แก้ปัญหาเศรษฐกิจ ซึ่งจะใช้วิธีลอยตัวราคาสินค้าและอัตราแลกเปลี่ยนทันที รวมทั้งสั่งให้ประเทศนั้นๆ เปิดเสรีทางการค้า แปรรูปรัฐวิสาหกิจและสาธารณูปโภค เปิดประเทศให้การลงทุนจากต่างชาติเข้ามา เริ่มคุ้นๆกันแล้วใช่ไหม? ใช่แล้ว.. มันเป็นวิธีที่่IMFสั่งให้ประเทศไทยใช้ในช่วงที่เราเผชิญกับวิกฤตต้มยำกุ้ง
ในเมื่อโลกนี้ไม่มีอะไรฟรี ถ้าเราต้องยืมเงินจากIMF ก็ต้องทำตามเงื่อนไขของIMF คือยอมเปิดทางให้คนของเค้าเข้ามาshoppingซื้อสมบัติของชาติเราได้อย่างสบายใจ นโยบายนี้ก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียวเพราะเมื่อมองในทางเศรษฐศาสตร์การลดค่าเงินจะทำให้สินค้าของประเทศนั้นๆแข่งขันได้ดีขึ้นในตลาดโลก เมื่อของมันถูกและมีคนเข้ามาซื้อเยอะๆ เวลาผ่านไปเศรษฐกิจก็จะฟื้นขึ้นมาได้
แต่ในที่นี้เราวิจารณ์ในเรื่องของการแปรรูปรัฐวิสาหกิจและการเปิดประเทศให้การลงทุนของต่างชาติเข้ามาได้เสรีมากขึ้น ซึ่งเป็นแกนหลักของNeoliberlism จะเข้าใจให้ลึกซึ้งในเรื่องนี้เราต้องเข้าใจโลกกันซะใหม่ในแนวทางของทฤษฎีผลประโยชน์ เพราะการเข้าใจทฤษฎีผลประโยชน์จะทำให้เราเข้าใจเรื่องต่างๆที่อยู่ข้างหลังนโยบายของรัฐและทฤษฏีทางเศรษฐกิจและการเงินต่างๆที่เราเรียนกันในสถาบันการศึกษา
เพื่อความเข้าใจในทฤษฏีผลประโยชน์ซึ่งผลักดันไปสู่แนวคิดNeoliberalismและนำไปสู่shock therapyของIMF เรามาดูตัวอย่างนี้กัน สมมุติว่าเราเป็นอภิมหาเศรษฐีมีเงินอยู่ล้นฟ้า แต่สมบัติที่อยากได้มันถูกกีดขวางไม่ให้เป็นเจ้าของด้วยเหตุบางประการ เช่น ในกรณีนี้คือกฏหมายของประเทศนึงๆที่ออกมาควบคุมการถือครองทรัพย์สินของคนต่างชาติ คนที่มีเงินอยู่ล้นฟ้าอย่างอภิมหาเศรษฐีของโลกเค้าก็แค่รอวันที่คนในประเทศนั้นผิดพลาดด้วยความโลภของคนในชาตินั้นเองแล้วให้องค์กรที่เขามีอำนาจควบคุมได้เข้าไปช่วยเหลือพร้อมกับเสนอเงื่อนไขที่เอื้อประโยชน์ต่อเขา อย่างในประเทศไทยตอนนั้น คนไทยแห่ไปกู้เงินจากต่างประเทศมาเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์ แต่อัตราแลกเปลี่ยนของเราถูกกำหนดตายตัว คิดดูว่าค่าเงินบาทของเราบิดเบือนไปจากกฏของDemandและSupplyขนาดไหน เป็นช่องให้Hedge fundขนาดใหญ่เข้ามาโจมตีค่าเงิน และเมื่อวันนึงธนาคารแห่งประเทศไทยไม่สามารถจะปกป้องค่าเงินบาทได้อีกต่อไป คนต่างชาติพวกนั้นก็ได้กำไรสองเด้งคือกำไรค่าเงินและการได้shoppingซื้อทรัพยากรของเราและบริษัทต่างๆในราคาที่ถูกกว่าเดิม ในตอนนั้นบริษัทและธนาคารต่างๆในประเทศต่างยินยอมด้วยความกล้ำกลืนปนโล่งอก เพราะถึงต้องให้ต่างชาติเข้ามาถือหุ้นก็ยังดีซะกว่าที่จะปล่อยให้บริษัทและธนาคารที่บรรพบุรษสร้างมาเจ๊งไปในยุคของตน บริษัทและธนาคารต่างๆในตอนนั้นต้องเพิ่มทุนด้วยการพึ่งเงินลงทุนของต่างชาติเพราะคนในประเทศไม่มีเงินมากพอที่จะเข้าไปซื้อกิจการเหล่านั้น ฉะนั้นบริษัทและธนาคารของไทยต่างๆเลยกลายเป็นลูกครึ่งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ดังนั้นถ้าจะกล่าวโทษใครสักคนที่ทำให้ประเทศไทยต้องแปรรูปรัฐวิสาหกิจต่างๆและทำให้บริษัทใหญ่ๆของไทยในวันนี้มีนักลงทุนต่างชาติเข้ามาเป็นเจ้าของกันเต็มไปหมด เราคงโทษใครไม่ได้นอกจากความโลภของเราเอง ถ้าในวันนั้นเราไม่ได้โลภมาก หลงภาพกับฟองสบู่ใบโต IMFไม่มีทางจะใช้shock therapyกับเราได้เลย เมื่อรู้เช่นนี้แล้วจะไม่เรียกshock therapyว่าเป็นกับดักของคนโลภได้อย่างไร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น